مشکلات گوش در بزرگ سالان

عفونت گوش در کودکان و بزرگسالان، اگر به درستی درمان نشود، می‌تواند منجر به از دست دادن شنوایی گردد. مشکلات مربوط به گوش که بزرگسالان معمولاً از آن رنج می‌برند انواع مختلفی دارد. در این مقاله در مورد آنها بیشتر بدانید.
گوش انسان دارای سه بخش گوش خارجی، گوش میانی، و گوش داخلی است، که از میان آنها، بخش‌های میانی و بیرونی بیشتر در معرض ابتلا به عفونت‌ها و مشکلات مختلف دیگر گوش می‌باشند. عفونتهای گوش در بزرگسالان می‌توانند به سه دسته‌ی ـ مشکلات گوش بیرونی، میانی و داخلی تقسیم شوند. درد گوش، کاهش شنوایی و ترشح چرک مانند از گوش برخی از علائم شایع عفونت گوش می‌باشند. اگر عفونت گوش به موقع درمان نشود، فرد ممکن است از مشکلات مختلف بهداشتی رنج ببرد، یکی از آنها از دست دادن دائمی شنوایی است. اگر این علائم در عرض یک روز از بین نروند، و یا اگر درد شدید باشد، فرد بایستی بلافاصله به دکتر مراجعه نماید.

مشکلات گوش خارجی

✦ علل: عفونت یا التهاب مجرای گوش خارجی را التهاب گوش خارجی (otitis externa) گویند. همچنین به آن «بیماری گوش شناگران 'swimmer's ear'» گویند به این دلیل که معمولاً شناگران از این نوع عفونت رنج می‌برند. آب آلوده در استخر منجر به عفونت گوش می‌شود. این عفونت می‌تواند به دلیل شرایط گرم و مرطوب گوش به گوش میانی سرایت کند. حتی یک آسیب خفیف به مجرای گوش، می‌تواند به یک عفونت، التهاب و درد منجر شود.
✦ علائم: علائم آن عبارتند از: قرمزی گوش، درد به هنگام حرکت و یا دست زدن به آن. همچنین تخلیه یا ترشح چرک از گوش، خارش مداوم داخل گوش و پوسته پوسته شدن پوست، برخی از علائم دیگر عفونت گوش خارجی می‌باشند. در ابتدا، این ترشحات ممکن است روشن باشند. اما به زودی، ترشحات بدبوی چرک مانند مشاهده می‌شوند. فرد ممکن است صدای زنگ در گوش بشنود و یا در گوش احساس فشار کند. و همچنین ممکن است دچار تب گردد.
✦ درمان: درمان عارضه‌ی گوش شناگران به طور عمده شامل شستشو یا زدودن چرک گوش توسط دکتر و استفاده از قطره آنتی بیوتیک می‌باشد. جهت تسکین درد خفیف گوش، فرد می‌تواند به آرامی پارچه‌ی گرم یا یک تشکچه‌ یا پد برقی را روی گوش خود قرار دهد. ممکن است پزشک آنتی بیوتیک و مسکن‌هایی را به همراه قطره تجویز نماید. استفاده از گوشی توپی شکل در حین شنا می‌تواند به جلوگیری از عفونت کمک کند. همچنین می‌توانید پس از شنا به آرامی با سشوار گوش خود را خشک کنید تا مجرای گوش خشک شود.

مشکلات گوش میانی

✦ علل: بیماری‌های التهابی در گوش میانی به عنوان اوتیت مدیا یا التهاب گوش میانی Otitis Media شناخته شده‌اند. دو نوع مهم آن اوتیت مدیای حاد (AOM) و اوتیت مدیای منتشره یا التهاب گوش میانی مترشحه (OME) می‌باشند. همانطور که از نام آن پیداست، اوتیت مدیای حاد بر شروع سریع بیماری دلالت دارد. اوتیت مدیای منتشره شامل ایجاد مایع ضخیم و چسبنده پشت پرده گوش (در گوش میانی) بدون هیچ‌گونه عفونت گوش می‌باشد. اگر چه این عفونت در کودکان شایع است (به این دلیل که دارای شیپور یا لوله‌ی استاش کوتاه و باریک می‌باشند)، ممکن است حتی بزرگسالان نیز دچار این عارضه گردند. این عفونت معمولاً در شیپور استاش که شامل مجرای گوش به پشت گلوست، رخ می‌دهد. سرماخوردگی، گلو درد، مایع و یا باکتری به دام افتاده در گوش، قرار گرفتن در معرض دود، آلرژی‌ها، و سایر مشکلات مختلف تنفسی، از علل اصلی عفونت گوش میانی در بزرگسالان می‌باشد. این مشکلات معمولاً به انسداد لوله منجر شده، از تهویه مناسب در گوش میانی جلوگیری می‌کنند. این امر منجر به تجمع مایعات و باکتری‌های موجود در گوش میانی شده، که در نهایت به عفونت گوش می‌انجامد. افرادی که به نوع خاصی از مواد غذایی حساسیت دارند، ممکن است از عفونت گوش میانی رنج ببرند.
✦ علائم: حتی پس از آنکه عفونت گوش درمان شده باشد، مایع (برون‌ریزی) در گوش میانی به مدت چند روز یا چند هفته باقی می‌ماند. بنابراین، اوتیت مدیای منتشره معمولاً به دنبال قسمتی از اوتیت مدیای حاد پیش می‌آید. فرد مبتلا به اوتیت مدیای منتشره ممکن است فشار در گوش، درد، سرگیجه و یا صدای زنگ در گوش را احساس کند. این عارضه می‌تواند به از دست دادن شنوایی بیانجامد. در صورت عفونت گوش میانی، فرد ممکن است درد شدید در گوش را تجربه کند. سایر علائم عمده شامل: تب، ترشح چرک از گوش، گرفتگی گوش، از دست دادن تعادل (در موارد شدید)، از دست دادن شنوایی، تهوع، و استفراغ می‌باشد. درمان سریع می‌تواند به جلوگیری از زوال یا از دست رفتن دائمی شنوایی کمک کند. انواع دیگر اوتیت میانی شامل «اوتیت مدیای چرکی مزمن یا اوتیت چرکی مزمن گوش میانی 'chronic suppurative otitis media' » و «اوتیت مدیای چسبنده یا التهاب گوش میانی چسبنده 'adhesive otitis media» است. اوتیت مدیای چرکی مزمن، عفونت گوش ماندگار یا مزمن (تحمل آن به مدت بیش از دو هفته) است و می‌تواند به پارگی یا سوراخ شدگی پرده صماخ منجر شود. مورد دوم (التهاب گوش میانی چسبنده) زمانی رخ می‌دهد که یک پرده گوش نازک و جمع شده به فضای گوش میانی کشیده شده و گیر کند. تمام این شرایط می‌توانند به درد و کاهش شنوایی منتهی شوند.
✦ درمان: درمان مناسب و به موقع از عوارضی مانند گسترش عفونت به بافت‌های مغز، مننژیت، عفونت راجعه، پیدایش کیست، غدد آدنوئید بزرگ شده، تأخیر گفتار و از دست دادن دائمی شنوایی جلوگیری می‌کند. درمان شامل استفاده از آنتی بیوتیک‌های خوراکی و همچنین قطره‌های آنتی بیوتیک می‌باشد. ترک سیگار می‌تواند به پیشگیری از عفونت گوش میانی در بزرگسالان کمک کند. درمان فوری آلرژی، سرفه، و سرماخوردگی نیز به جلوگیری از عفونت گوش کمک می‌کند. در صورت عفونت مزمن، فرد ممکن است مجبور به انجام عمل جراحی باشد.

مشکلات گوش داخلی

✦ علل: مانند گوش خارجی و میانی، گوش داخلی نیز می‌تواند دچار عفونت شود. رایج‌ترین شکل اختلال گوش داخلی پیر گوشی Presbycusis است که از دست دادن شنوایی مرتبط با سن می‌باشد. لابیرنتیت یا آماس گوش داخلیLabyrinthitis و نوریت دهلیزی vestibular neuritis دو اختلال اصلی ناشی از عفونت و التهاب گوش داخلی هستند. این عفونت معمولاً ویروسی است. در برخی موارد نادر این عفونت باکتریایی می‌باشد. همانطور که عفونت به التهاب اعصابی که گوش داخلی را به مغز متصل می‌کنند، منجر می‌شود، انتقال اطلاعات حسی از گوش به مغز را نیز مختل می‌سازد. این امر منجر به از دست دادن شنوایی و از دست دادن تعادل می‌شود. برخی از انواع تروما یا آسیب‌ها نیز می‌توانند به این وضعیت بیانجامند. استفاده از برخی از داروها، قرار گرفتن زیاد در معرض صداهای بلند همچنین می‌توانند عملکرد گوش داخلی را تحت تأثیر قرار دهند. گاهی ممکن است عفونت از مغز به گوش منتقل شود. آلرژی‌ها، تومورها و نرسیدن خون کافی به بخش‌های خاصی از مغز می‌توانند به مشکلات گوش داخلی بیانجامند. بیماری‌های خود ایمنی مانند آرتریت روماتوئید و لوپوس اریتماتوی سیستمیک نیز می‌توانند تأثیر منفی بر گوش داخلی بگذارند. بیماری منیر Meniere's disease عارضه‌ای است که در نتیجه‌ی وجود مشکلات در مایع گوش داخلی ایجاد می‌شود.
✦علائم: سرگیجه، تاری دید، تهوع، گلو درد، علائمی شبیه سرماخوردگی، استفراغ، اختلال تمرکز، داشتن مشکل در تعادل و از دست دادن شنوایی علائم عفونت گوش داخلی می‌باشند. وزوز گوش و سرگیجه علایم اصلی بیماری منیر می‌باشند.
✦ درمان: داروهای تجویز شده می‌توانند به کنترل تهوع و استفراغ کمک کنند. آنها همچنین می‌توانند سرگیجه را از بین ببرند. بسته به شدت بیماری، دکتر ممکن است استروئیدهایی مانند پردنیزون، داروهای ضد ویروسی و یا آنتی بیوتیک تجویز کند. اگر فردی به دلیل استفراغ دچار از دست دادن آب بدن شده باشد، مایعات داخل وریدی می‌تواند تجویز شود. فرد مبتلا به کاهش شنوایی وابسته به سن می‌تواند با کمک سمعک و دستگاه‌های شنوایی با دیگران ارتباط برقرار سازد.
علاوه بر این مشکلات گوش، جرم گوش یا ذرات خارجی که در گوش گیر کرده‌اند نیز یکی از علل عمده نگرانی است. با این حال، این مشکل می‌تواند توسط دکتر مرتفع گردد. فرد هرگز نباید خود اقدام به خارج ساختن آن به وسیله‌ی وسایل نوک تیز نماید به این دلیل که ممکن است به پرده‌ی گوش آسیب وارد سازد. قطره‌های گوش می‌توانند به زدودن جرم‌های بهم چسبیده گوش کمک کنند. فرد بایستی به طور جدی از دستورالعمل‌های پزشک پیروی کرده و چنانچه علائمی همچون گوش درد و ترشحات گوش در عرض یک روز یا بیشتر از بین نرفتند، بلافاصله به دکتر مراجعه نماید. هر گونه تأخیر در درمان می‌تواند به از دست دادن دائمی شنوایی و همچنین مشکلات سلامتی جدی منجر شود.
سلب مسئولیت: اطلاعات ارائه شده در این مقاله صرفاً جنبه‌ی آموزشی داشته و نبایستی به منظور جایگزین توصیه‌های پزشک متخصص در نظر گرفته شود.